Het is al even geleden dat we wat op onze weblog schreven. De afgelopen weken hebben we weer genoeg “meegemaakt” . Natuurlijk de “normale” dingen die ieder gezin heeft, maar ook nog wel andere. Een kleine willekeurige samenvatting:
Wouter is in het Sophia naar de oogarts geweest. Had overal belangstelling voor, behalve als hij van de arts echt ergens naar moest kijken of een voorwerp moest volgen. Natuurlijk had mama het lege bierflesje weer meegenomen, zodat (als de arts dat ding omhooghield) er toch zo goed en zo kwaad als het ging getest kon worden of Wouter zijn zichtvermogen veranderd was. Het was onveranderd gebleven, beide ogen ongeveer +2, bril niet nodig. Ik verbeeld me altijd dat die arts dan weer iets leuks te vertellen heeft bij zijn lunchpauze, het is in ieder geval een grappig gezicht, hij met zo’n fles in zijn hand en Wouter dat ding dan volgen. Maar het werkt in ieder geval.
Mark heeft al een aantal weken last van zijn hielen, tot aan huilens toe. Daarom is hij de afgelopen weken ook keeper geweest in zijn voetbalteam, hij vindt het leuk en kan zo toch nog meedoen.
Bij een bezoek aan de podoloog bleek hij zijn hielbeentje te voelen. Sinds vrijdag heeft hij nu zooltjes en laat ze aan iedereen zien. Hij heeft ook uitgevonden dat ze vanzelf blijven hangen aan het dashboard van de auto. Volgens Mark werken ze, we hopen maar dat het de oplossing is.
Onze auto bevalt ook prima. Wouter vind het geweldig om erin mee te rijden, en ziet gelukkig ook veel om hem heen door de ramen. Mark vind behalve de auto ook de Tom-Tom erg interessant (papa ook) en zo hebben we al alle Mc-Donalds, AC-restaurants en voetbalvelden van Nederland erin staan. En ook de stem van Ernie die de route leest.
Over de auto gaan we trouwens nog een apart blogverhaal schrijven, het afhandelen van BPM en grijs kenteken met de belastingdienst is een verhaal op zich……
Onze voetbalclub NBSVV bestaat dit jaar 60 jaar, en heeft als jubileum een voetbalplaatjesalbum uitgegeven. Natuurlijk wilden wij deze graag sparen. Mark staat juichend op de voorpagina, toen hij vorig jaar kampioen werd. En natuurlijk in het album ook als speler van de E2. Papa staat zelfs 2x in het album, 1x als speler van het 4e en 1x als coach van de E2. Bij het album kreeg je een zakje plaatjes, en we kochten er gelijk nog een zakje bij. Dan heb je tenminste een beginnetje. Natuurlijk wil Mark graag het plaatje van zichzelf hebben, maar in het eerste zakje zat ……een plaatje van papa. Dan het 2e zakje maar openmaken en daarin zat……het andere plaatje van papa. Volgens papa heeft hij nu gelijk de belangrijkste plaatjes al bij elkaar, en hoeft hij niet meer verder te sparen. Mark is het daar niet mee eens…
Met zus Sandra, Jeroen en de kinderen houden we onregelmatig contact via de E-mail en de webcam. Ze zijn nu in Australië, en Mark heeft ze al laten horen en zien dat hij "het is een nacht" en "het Wilhelmus" op zijn gitaar kan spelen.
Wouter heeft ook nieuwe aangepaste schoenen gekregen. En de week erna ook nog spalken. We kunnen nu kiezen, wil je super stevige aangepaste schoenen aan, of toch lekker ingesnoerd zitten in je spalken.......het is voor je bestwil, en natuurlijk heel fijn dat we deze mogelijkheid hebben. Maar het blijven rotdingen. Allemaal om te voorkomen dat je naast je voet gaat staan, en dat (vooral) je rechter been en voet nog meer gaat verdraaien. Dat is trouwens iets wat bij Wouter zichtbaar achteruit gaat, het staan kost steeds meer moeite, en zijn voetje vervormt steeds meer.
De komende week hebben we een reünie van Villa Pardoes. Leuk om iedereen weer te zien, benieuwd of ze onze weblog ook nog volgen……
