We zitten in een periode dat er vanalles tegelijk komt of loopt. De rolstoel die we voor Wouter in december hebben aangevraagd moet nog steeds besteld worden. We hebben een rolstoel gepast maar de offerte hiervan vond de gemeente te duur. Hierna heeft de gemeente de GGD ingeschakeld om eens mee te kijken naar wat een goede, maar vooral ook goedkopere rolstoel zou zijn voor Wouter. Het duurt weer allemaal erg lang. Wouter zit ondertussen met z'n knieën tegen zijn rolstoelblad aan en volgende week vrijdag komt er dus een andere leverancier met een andere rolstoel om te passen. Dan wordt er dus opnieuw een offerte gemaakt en na goedkeuring door de gemeente zal de rolstoel dan besteld gaan worden. We zijn ambtenaren en die werken nu eenmaal traag, volgens een medewerkster van de gemeente. Ook zijn we bij de revalidatiearts geweest. De schoenen van Wouter zijn te klein aan het worden. Na overleg met de revalidatiearts en de schoenenmaker wordt er toch geadviseerd om over te stappen op spalken. Je voeten zijn erg aan het vervormen Wouter. Je hiel komt naast je voet te staan door het spasme in je benen. Het is weer even slikken. De schoenen die je nu draagt zijn veel makkelijker om aan te doen en lijken echt nog heel veel op 'gewone' schoenen. Toch geven ze niet voldoende steun meer aan je voeten en moeten we overstappen op spalken tot onder je knie geregen. We weten wel dat het beter is, maar toch... Ook hebben we overleg gehad over je Walker. Je vindt het heerlijk om erin te lopen en ook ontzettend stoer. Maar voor papa en mama wordt het steeds meer een zware klus om je erin te zetten en dan merk je toch dat we hem minder snel gebruiken en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Ook ben je omgevallen met je Walker. Een wiel kwam in het gras en hup daar lag je op je zij. Een flinke schaafplek boven je oog. Echt zielig. We zijn op zoek naar een loophulpmiddel wat makkelijker is in het gebruik, maar wat ook voldoende stabiel is. Want je wordt echt een grote jongen he Wouter. Binnenkort krijgen we een uitnodiging om samen met de fysiotherapeut van het revalidatiecentum verschillende loophulpmiddelen uit te proberen.
Bij de kinderarts ben je vorige week gemeten en gewogen. 121cm lang en 23 kilo. In een jaar tijd 2 kilo gegroeid. Rik is ook nagekeken door de kinderarts van Wouter en die bleek 2 kilo in 8 weken tijd gegroeid te zijn! Vandaar die onderkin! De kinderarts heeft ook aan je buik gevoeld. Je bonkt zo met je buik tegen het blad van je rolstoel of kinderstoel aan, als je de kans krijgt. Papa en mama hebben niet het idee dat je dat voor niks doet. Er bleken harde plekken in je buik te zitten. Dat vond mama wel vreemd, want iedere dag heb je toch een flinke poepbroek. Volgens de kinderarts gaat de zachte ontlasting erlangs en blijft de hardere ontlasting vastzitten in je buik. We hebben zakjes Forlax meegekregen. Die moeten ervoor zorgen dat die harde plekken verdwijnen. Hopen maar dat het helpt en dat je niet meer met je buik hoeft te bonken. Met Rik was gelukkig alles goed bij de kinderarts. Het valt ons wel op hoeveel kontakt hij maakt met ons. Met Wouter was dat toch minder toen hij zo klein was. En Wouter is nu ineens zo groot naast de kleine Rik. Wouter is groter, zwaarder, langer, maar ook langer wakker 's nachts. Wanneer Rik wakker wordt drinkt hij zijn flesje leeg, laat een boertje en gaat weer lekker verder met slapen. Wouter was deze week weer een keer vanaf 23:00 en een keer vanaf 2:15 klaarwakker. Een heel groot verschil wat er iedere keer weer behoorlijk inhakt.