Wat is er aan de hand??

Eindelijk heb ik toch maar de 3 ballonnen die nog in onze woonkamer hingen weggegooid. 'Hoera een jongen!' stond erop. We zijn blij met onze 3 jongens al zijn ze natuurlijk heel verschillend. Rik draait ondertussen naar zijn buik en lacht heel de dag. Mark is bezig met zijn laatste week op de lagere school en dan wordt hij een brugwup. Best spannend allemaal. Met Wouter rollen we weer van het 1 in het ander. We maken ons zorgen om hem. Hebben ondertussen ook de hulp ingeroepen van een extern buro wat ons zal gaan begeleiden. Wouter bijt ons, maar dit gedrag wordt steeds extremer. Het begint met ons bijten tijdens het verschonen en aankleden. Daarna worden we gebeten bij het overtillen in je rolstoel. Zodra je hierin zit ga je zitten bonken tegen je rolstoelblad aan. Wanneer ik dan je fixatievestje vastmaak zodat je het niet meer kan doen, ga je bonken met je hoofd tegen je hoofdsteun of je gaat zitten gillen. Ondertussen bijt je waar je maar bijten kunt!! Echt niet leuk! We proberen je af te leiden door liedjes te zingen of door je fixatievestje vast te maken voor de spiegel, maar ook dit maakt niets meer uit. Deze week bijt je op je lepel bij iedere hap die we je geven, wat is dat toch? Wat is er toch met je aan de hand of wat is er waarom je dit doet? We hopen dat het in ieder geval minder wordt wanneer je in je nieuwe rolstoel zit, want deze is er nog steeds niet. Ook heb je je gehoorapparaat stuk gebeten 3 weken geleden. Doen je oren zeer? Ze zijn ondertussen nagekeken en prima. Het onderhoud van je gehoorapparaatjes is overgenomen door een audicien hier in de buurt, maar dat viel deze eerste keer niet mee. Het gehoorapparaat moest teruggestuurd worden naar de Phonak-fabriek, na een week was het terug bij de audicien maar de instellingen waren verloren gegaan. Deze stonden in de computer nog op school. Toen is dus het gehoorapparaat opgestuurd naar school, is het opnieuw geprogrammeerd en hierna zijn de instellingen overgenomen in de computer van onze huidige audicien. Volgende keer zal het vast sneller gaan. In die tussentijd gilde Wouter vaak. Rik begint dan spontaan te huilen want dit gillen gaat echt heel hard. Mark baalt in die tijd van thuis. Wordt al een echte puber, maar Wouter af en toe laten logeren is er voorlopig niet meer bij. Het logeerhuis bestaat gewoonweg niet meer! Is gesloten zonder hiervan de ouders op de hoogte te stellen. Kan gewoon niet en dus moeten we op zoek naar een nieuwe plek! Nog steeds gebeurt het dat je bij thuiskomst uit het KDC begint te huilen zodra je binnen bent. Heb je het toch naar je zin Wouter? Is het niet te druk 7 kinderen om je heen? We kunnen er alleen maar naar gissen en ondertussen overleggen met je juf en jouw goed in de gaten houden. We lopen er steeds tegenaan dat we dit toch nog steeds het moeilijkst vinden: dat jij niet kan zeggen wat er aan de hand is! Maar op dinsdagmorgen zien we je genieten! Dan ga je zwemmen, samen met papa! en we hebben een leuke plek gevonden zodat je toch kan blijven paardrijden, fijn! Nu nog een tandarts! We vonden er 1 tot nu toe, maar die heeft een wachtlijst van 1,5 jaar! Vervelen doen we ons echt niet, maar zou soms best even lekker zijn...