En Wouter is jarig geweest, Hoera! 8 jaar alweer. En wat wordt je groot! Papa en mama hadden de kamer versierd met slingers en ballonnen, maar deze vielen je niet echt op. Maar de visite en de taart en soesjes vond je wel erg gezellig! Het gaat goed met je, je bent ontspannen, drinkt, eet en slaapt goed. Ook gaat het heel goed met je op school. De juf heeft nu in de gaten wat je leuk vindt en merkt dat je dingen herkent en weet wat er komt. Op je verjaardag is mama een dagje mee geweest naar school. 's morgens eerst wat gegeten en gedronken op school en hierna fysio. De fysiotherapeut had een verrassing voor mama. Jullie zijn ondertussen aan het oefenen geweest met het lopen achter een rollator! En daar ging je hoor, liet je je vorig jaar nog meteen op de grond zakken, nu bleef je keurig staan op je benen!. Wel met je spalken aan, want die geven je de steun die je nodig hebt, maar je ging. Soms een paar stappen, dan zat je weer helemaal in de knoop met je benen en moest de fysiotherapeut je even weer goed op je benen zetten. Wanneer je door je benen heen zakte, tilde de fysiotherapeut je op haar knie en begon je weer van voor af aan. Knap hoor en je vond het zelf ook erg stoer om te doen! Wel erg vermoeiend! Na fysio had je muziek, je grote hobby! Er wordt dan een ballon aan je rolstoel vastgemaakt, wanneer dan de muziekleraar gaat trommelen, begint de ballon enorm te trillen, je vindt het heerlijk en slaat je armen helemaal om de ballon heen. Ook zodra je de ballon ziet begin je al te glimmen, je gaat iets leuks doen! en rijdt zelf met je rolstoel naar de muziekruimte, echt knap! Na de muziek gingen we samen naar het audiologisch centrum, je had opnieuw een gehooronderzoek. En ook dit deed je erg goed. En we zijn zo trots, je reageert goed op geluiden. En je lijkt meer te gaan horen. Waar dit aan ligt weten we niet, of je oren beter werken, of de geleiding naar je hersentjes verbeterd is, je kan je in ieder geval beter concentreren, je hebt meer aandacht.
Maar natuurlijk heb je nog van die momenten waarvan we niet weten wat ze met je doen. In de taxi heb je nu 'lachbuien', maar die kunnen heeeeel lang duren, te lang. Soms blijf je er nog inhangen wanneer je al thuis bent. Je bent helemaal hyper. Hebt op zo'n moment geen rust. En wat zouden we dan graag weten wat er in jou omgaat, wat er aan de hand is, het blijft raden...
