Wolk

Rafaelschool, wat ben je mooi, wat ben je bijzonder! Vandaag was er de paasviering bij Wouter op school en samen met oma mocht ik hem meevieren. Het thema dit keer was 'alles groeit'. Wouter en de andere kinderen van zijn groep hadden samen een mooi paaskleed geverfd (vandaar dat Wouter de laatste dagen onder de gele verf thuiskwam). Tijdens de viering mochten ze het kleed op een tafel leggen voorin de kapel. Samen met de andere leidsters droegen we de kinderen naar voren en samen droegen we het mooie tafelkleed met daarop al de handjes van de kinderen, ondertussen speelde de muziek van Nick & Simon: Pak maar mijn hand, stel niet te veel vragen... Ik kreeg weer een brok in mijn keel. Deze kinderen hebben allemaal een hand nodig, maar samen maken ze er wat moois van! Door de andere kinderen werden er paastakken binnengedragen en op de tafel gezet en weer andere kinderen hadden zaadjes gezaaid en bolletjes gepoot wat hele mooie bloemen waren geworden. Ook die bloemen werden voor op de tafel gezet en het werd prachtig! Na de viering gingen we gezellig naar de groep en hadden we nog een gezamenlijke brunch. Het samen eten is echt Wouter zijn ding, hij geniet er enorm van en zat heerlijk te smullen van de chocolade en de worstenbroodjes. 's middags komen we nog nagenietend thuis. Het is mistig in huis, het ziet wit uitgeslagen, weg wolk. De stucadoor is vandaag geweest. Het is echt opgeknapt hoor, maar ik begin het aardig zat te worden telkens weer zoveel stof, vreemde mensen over de vloer, even geen huis voor jezelf. De laatste loodjes wegen inderdaad ook nu weer het zwaarst zullen we maar zeggen. Vorige week toen de muur eruit werd gesloopt waren Rene en ik er niet bij. Vantevoren wisten we niet dat juist dan de muur eruit zou gaan, maar het was heerlijk om thuis te komen toen het slopen achter de rug was, en het ook nog opgeruimd was! Samen zijn we toen twee nachtjes heerlijk weggeweest. Even uitrusten, even samen. Tante Christine was bij ons in huis en zorgde voor de jongens. Samen hebben ze pizza gemaakt en zijn ze wezen varen met de pannekoekenboot! Ook de jongens hadden het goed naar hun zin: zullen we het nog eens doen zei Mark. En we hebben ons inderdaad voorgenomen om het vaker te doen, even met zijn tweeen weg. We zijn natuurlijk vader en moeder van Mark en Wouter, maar ook nog gewoon Rene en Miranda en daar moet je af en toe eens tijd voor maken..