Met vakantie en weer helemaal terug

Voordat we met vakantie gingen konden we aan iedereen vertellen dat we een hele mooie verrassing hebben. Mark en Wouter krijgen nl. een broertje of zusje!! De eerste echo hebben we dan gehad en nu durven we het aan iedereen te gaan vertellen. We zijn er reuze blij mee, al blijft het voor ons spannend.
Deze zomervakantie hebben we weer heerlijk genoten van een Wigwam-vakantie. Samen met nog 9 andere gezinnen 2 weken genieten van elkaar, van vrije tijd voor elkaar. Je snapt elkaar, omdat je allemaal dezelfde dingen meemaakt of tegen dezelfde dingen aanloopt. Tijdens zo'n vakantie is er dagelijks voor de gehandicapte kinderen een programma en ook voor de broertjes en zusjes is er van alles te toen. We waren weer onder de indruk van de grote groep vrijwilligers die er dan zijn. Dit jaar ongeveer 35!, vrijwel allemaal jongeren van 16 tot 26. Ieder kind een eigen vrijwilliger. Mark had het druk met zijn programma. Ging zwemmen, vlotten bouwen, vissen, speurtocht en nog veel meer. Aan het einde van iedere dag verzorgde hij ook samen met een vriendje, het dagelijkse krantje. 'Ik heb het te druk voor vakantie' zei hij. Bijna iedere avond was er ook iets te doen zoals een reuzegezellig kampvuur,compleet met gitaar, zwemavond, barbeque of een politiehondenshow. Eén avond kwamen er zelfs trikes het terrein oprijden en mochten de kinderen allemaal een rondje meerijden, superspannend natuurlijk. Wouter genoot en deed dingen die weer helemaal bij hem aansloten, wandelen, paardrijden, snoezelen, muziek en zelfs de cliniclowns kwamen een middag langs. Je won zelfs een prijs, je was het zonnetje van de dag! Je eerste prijs die je hebt gewonnen! Heerlijk, wanneer je al die kinderen ziet genieten, ieder op zijn eigen manier of nivo. We hoorden je weer lachen in je slaap dus papa en mama genoten dubbel mee. Op de afsluitingsavond hebben we als ouders de vrijwilligers toegezongen op de wijs van "een eigen huis"

Ons eigen kind, een eigen wigwamvrind
En altijd iemand in de buurt, die hem echt super vindt!
Zo kunnen wij toch net iets vaker, iets vaker simpelweg wat vrijer zijn...

Maar nu zijn we weer terug, helemaal terug... In je vakantie hadden we nog een aantal afspraken staan. Je rolstoel is nagekeken en opnieuw ingesteld, je zal er binnenkort zijn uitgegroeid, dus op zoek naar een andere. Je fiets is bezord voor een proefrit, helaas de verkeerde fiets.. We zijn bij de oogarts langsgeweest. Je hebt duidelijk een voorkeurs-oog, je rechter oog. Waarschijnlijk doordat je andere oog het lastiger vindt om wat je ziet te laten verwerken door je hersentjes. Je laat wel zien dat je je linker oog goed recht kan zetten, dus het hoeft gelukkig niet afgeplakt te worden. Je lenzen worden nagekeken en die zijn iets vooruit gegaan, hoera, en we hoeven pas over 2 jaar terug.
En maandag ben je dus weer begonnen op school. I.p.v. 8:15 wordt je nu om 6:40 opgehaald door de taxi. Echt niet te doen voor je. Maar de gemeente lijkt daar niet naar te kijken. Het is de goedkoopste route en daarom wordt er zo gereden. En dat terwijl we afspraken hadden gemaakt dat je niet eerder dan 7:30 zou gaan vertrekken, dat zou al vroeg genoeg voor je zijn. Je bent moe, wordt stiller en op school trek je het niet. Iedere dag bellen of mailen we nu met de gemeente, maar tot op heden zijn ze nog niet uitgerekend. Er wordt gekeken naar cijfers, naar kosten en duidelijk niet naar het kind zelf, ons kind. Vandaag gingen we samen langs de deur met een collectebus van de kankerbestrijding. Een vrouw deed open en zag dat ik zwanger ben. Zo, dat is heel wat dat jullie dat aandurven zeg! Was het eerste wat ze zei. Zeker alles goed laten testen, want zoiets, met haar hoofd knikkend naar Wouter, zoiets wil je toch niet!
Wat heb ik vaak een heimwee naar die Wigwam-vakantie, daar was je welkom. Was je niets te veel en niets te duur... We houden van je jongen, gewoon zoals je bent, of juist omdat je zo bent....