Confronterend

De laatste week valt ons zwaar. Ook wij kunnen het niet alleen. Hebben mensen nodig om ons heen. Maar wanneer we dan die mensen vragen mee te zorgen voor Wouter, lopen we tegen dingen aan die niet mogen gebeuren. Zo gaat Wouter 1 keer in de maand een nachtje logeren. Wij tanken dan even een nachtje bij, slapen niet 'wakend'. Maar wat doe je wanneer Wouter daar nu voor de 3e keer met een kapot gekropen knie vandaan komt! Het frustreert ons, maakt ons verdrietig. Wouter wordt gestraft met een zere knie, maar ook met een aantal dagen niet kunnen kruipen. Terwijl het bewegen wat hij nog doet zo belangrijk voor hem is.
Ook ben je nu voor de 2e keer omgevallen met je Walker. Waarom gebeurt dit? Weer een blauw oog en ook een blauwe schouder. Wouter kan niet lopen, maar in zijn Walker kan hij dit wel en hij geniet hier ook erg van, vindt zichzelf heel stoer. Maar dan nog kan hij dit niet alleen, er moet iemand op hem letten, er voor hem zijn.
Ook je nieuwe rolstoel is er nog steeds niet! Wanneer ik het zoveelste telefoontje pleeg schiet het gewoon niet op "we zijn er mee bezig, er wordt aan gewerkt" is het antwoord wat ik krijg. Iedereen wacht op iedereen en ondertussen zit Wouter steeds slechter in zijn rolstoel.
Maandag waren je nieuwe spalken en schoenen klaar. De week ervoor had je ze proefgepast maar nu mochten we ze meenemen. Natuurlijk zijn ze goed stevig en is het nodig voor je voeten, maar ze zijn zo heftig! Het is een laars tot onder je knie, we moeten weer even slikken, het is gewoon niet leuk. Langzaamaan mag je ze steeds langer aan. We beginnen met een uurtje achter elkaar, daarna gaan ze uit en controleren we je voeten op drukplekken. En zo bouwen we het steeds verder uit. Het aantrekken valt nog tegen en neemt tijd, maar dat zal vast later beter gaan.
En dan hadden we donderdag nog op je oude school de uitslagen van de onderzoeken die nu allemaal achter de rug zijn. De afgelopen weken is er psychologisch onderzoek gedaan en visus- en gehooronderzoek. Een 20 kantjes tellend rapport is daarvan het resultaat. En ook toen moesten we weer even slikken. Je visus is niet goed, je ziet 0,002, ernstig slechtziend op papier.En dat terwijl je oren je ook al in de steek laten! In werkelijkheid zal je iets meer zien, maar het blijft natuurlijk erg weinig. En ook van heel de wereld om je heen begrijp je erg weinig Wouter. We weten natuurlijk dat je een ontwikkelingsachterstand hebt, maar om het op papier voor je neus te zien staan is toch weer confronterend. Op cognitief gebied zit je tussen de 4 en 8 maanden. Rik is je al bijna voorbij. Je hebt mensen om je heen nodig die de wereld duidelijk maken voor jou. Maar laten die er dan alsjeblieft ook goed hun best voor doen, er zijn voor jou...!!