Afgelopen zaterdag wezen kijken bij een logeerhuis. We zijn moe! en verlangen af en toe naar een rustig weekendje, waarin je bijvoorbeeld gewoon even uit kan slapen, rustig kan eten, Mark even lekker kan spelen zonder dat Wouter konstant aan zijn voeten zit. Even niet op te hoeven letten of dat Wouter wel genoeg vocht binnenkrijgt. Enzo ben ik voor het eerst wezen kijken bij een logeerhuis. Een plek waar gehandicapte kinderen een nachtje (of meer) kunnen komen logeren. Om zo de ouders even te ontlasten, even bij te laten tanken.Ik kwam alleen na het bezoek thuis met een enorme kater. Het huis was geweldig, kompleet met eigen zwembad, leuke slaapkamers, snoezelruimte en lieve begeleiders. Ik was onder de indruk van al die kinderen die er kwamen, allemaal weer anders, allemaal met een eigen verhaal en even bijzonder. Maar de mooiste, de liefste, de gaafste was toch wel onze eigen Wouter en die wilde ik ineens niet meer wegbrengen die hou je toch liever bij jezelf?!! Ik slaap er nog een nachtje over, of twee.
Miranda