We zijn weer thuis en ik weet niet wie daar het meest blij mee is. Gisteren overdag ging het best goed. Wouter werd nog gemeten(110cm) en gewogen (17kg), zijn bloeddruk gemeten en wij moesten gedurende de dag registreren wat Wouter heel de dag zoal deed. Wanneer we een schokje zagen moesten we op een knopje drukken. 's avonds voor het slapen gaan zou hij aangesloten worden op de ademhalingsregistratiemonitor. Op de afdeling zelf was dit nog niet eerder gedaan maar er zou een verpleegster van de IC afdeling komen om dit dan te doen. Toen Wouter ondertussen al bijna over zijn slaap heen was kwam ze dan eindelijk. Maar wat bleek, Wouter was te onrustig, het leek haar beter om hem aan te sluiten in zijn slaap. En zo kregen de zusters van Wouter zijn afdeling wat instrukties en de handleiding! Wouter kreeg een slaaptabletje en na een uurtje stonden de zusters klaar om hem aan te sluiten. Er moesten 3 plakkers op zijn borst voor de registratie van zijn longetjes (de rode plakker rechts toch?) Op beide wangen een plakker met drie kleine buisjes eraan, twee voor beide neusgaten en 1 om de ademhaling via zijn mond te registreren en een saturatiemeter aan zijn grote teen. Dit wordt niks dacht ik en dat klopte zodra Wouter naar zijn rug werd gedraaid was hij klaar wakker, over een uurtje nog maar eens proberen als hij weer lekker slaapt. Dacht het niet, na een uurtje was Wouter nog klaar wakker, werd ondertussen gek van de jeuk op zijn hoofd. Na wat overleg hebben ze toch maar de plakkers vastgemaakt en deze aangesloten zodra Wouter wat rustiger was. Gelukkig viel Wouter om 00:45 eindelijk in slaap. Ondertussen raakte hij iedere keer in de klit of ging er wel een snoertje los waardoor het alarm afging, wat overigens niet werkte want vanwege een storing kwam deze niet binnen in de zusterspost. Veel rust was Wouter niet gegund want om 2:45 werd hij wakker gemaakt om bloed te geven, ja mevrouw dat hoort nu eenmaal bij het onderzoek en na een buisje bloed geven was Wouter weer wakker, echt zielig! En weer probeerde hij te gaan slapen, was moe! en ik ondertussen ook. Ik kreeg ondertussen de behoefte om alle snoeren los te trekken en te zeggen: we gaan, lekker naar huis, slapen! Om 3:30 viel hij gelukkig toch weer in slaap en heeft hij nog geslapen tot 6:45. De ademhalingsregistratie toestand mocht eraf, heerlijk! en om 8:15 de plakkers van de EEG. Om 9:45 kwamen ze hem halen om onder narcose te gaan voor de MRI, ging gelukkig goed, om 10:45 kwamen ze ons halen, Wouter was aan het wakker worden. En toen had hij het helemaal gehad, en wij ook. Hij huilde en wilde met rust gelaten worden. Nadat hij gegeten en geplast had en nog was uitgezwaaid door de Cliniclowns gingen we om 15:00, lekker naar huis.